Na zdjęciu: Tlenek węgla jest bezwonny, przez to bardzo zdradliwy i zabójczy. Przy przebywaniu w dużym stężeniu potrafi uśmiercić w dwadzieścia minut.
Fot. mckaysavage/ Flickr CC
Obecność tlenku węgla w mieszkaniu w budynku należącym do ADM bydgoscy strażacy potwierdzili interweniując przed godziną czwartą nad ranem.
Pomiar stężenia tlenku węgla wykazał 54 ppm. Zatruciu uległy matka wraz z córką, do których wezwane zostało pogotowie. Kobiety przewieziono do szpitala.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 czerwca 2014 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. 2014 poz. 819) dla tlenku węgla (pozycja 475) określa:
NDS – 23 mg/m3 (ok. 20 ppm), – NDSCh – 117 mg/m3 (ok 100 ppm).
NDS – Najwyższe Dopuszczalne Stężenie określa się wartość średnią ważoną stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
NDSCh – Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Chwilowe jest to wartość średnia stężenia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina.
Jakie są objawy zatrucia tlenkiem węgla? – ból głowy, – zawroty głowy, – ogólne zmęczenie, – duszność, – trudnościami z oddychaniem, oddech przyspieszony, nieregularny – senność, – nudności. Osłabienie i znużenie, które czuje zaczadzony, oraz zaburzenia orientacji i zdolności oceny zagrożenia powodują, że jest on całkowicie bierny (nie ucieka z miejsca nagromadzenia trucizny), traci przytomność i – jeśli nikt nie przyjdzie mu z pomocą – umiera.
