Krzyżacy dostali łupnia pod Koronowem [ZDJĘCIA]
Bitwa pod Koronowem nazywana Ostatnią Rycerską Bitwą, ponieważ w całości odbyła się z uznaniem zasad kodeksu rycerskiego.
Zdjęcia: Stanisław Gazda
Podczas XVI Jarmarku Cysterskiego na koronowskich Polach Tuszyńskich, w niedzielne popołudnie, Bitwa pod Koronowem odtworzona została za sprawą Fundacji Szalonego Kapelusznika – Igrzyska Ognia i Stali.
Bitwa pod Koronowem stoczona została 10 października 1410, w czasie wielkiej wojny, między siłami zakonu krzyżackiego, dowodzonymi przez Michała Küchmeistera von Sternberg, a wojskami polskimi, dowodzonymi przez Sędziwoja z Ostroroga i Piotra Niedźwiedzkiego, pod wsią Wilcze, zakończona zwycięstwem Polaków.
Po bitwie pod Grunwaldem i nieudanym oblężeniu Malborka siły krzyżackie rosły, siły polsko-litewskie zaś malały. W październiku 1410 siły krzyżackie liczyły już około 10 tysięcy zbrojnych. Wójt Nowej Marchii, Michał Küchmeister, z oddziałem liczącym około 4 tysięcy ludzi (w tym 3 tysiące zaciężnych z Czech i Śląska) po zdobyciu Tucholi obległ zamek. Zostawił pod zamkiem część sił, a z resztą ruszył na południe, by z zaskoczenia opanować warowny klasztor cystersów w Koronowie, mający w krzyżackich zamierzeniach stać się podstawą do dalszych działań, których celem była Bydgoszcz.
Władysław II Jagiełło wysłał przeciwko Krzyżakom liczące 2 tysiące zbrojnych oddziały pod dowództwem Sędziwoja z Ostroga i Piotra Niedźwiedzkiego.
Polacy zdążyli obsadzić Koronowo załogą, więc Krzyżacy, zaskoczeni polską gotowością do walki, przystąpili do odwrotu. W pościg ruszyli za nimi konni łucznicy. Widząc, że nie uda się uniknąć walki, wojska krzyżackie zatrzymały się na leżącym 7 kilometrów od Koronowa wzgórzu, znajdującym się między Buszkowem a Łąskiem.
