Pociągi na bocznicach, pasażerowie na lodzie. Związkowcy z Polregio zapowiadają strajk generalny

Dodano: 22.04.2022 | 11:15

Eryk Dominiczak | e.dominiczak@metropoliabydgoska.pl

Na zdjęciu: W czwartek, 21 kwietnia na tory w województwie kujawsko-pomorskim nie wyjechało niemal pięćdziesiąt pociągów Polregio. Trudno spodziewać się, że sytuacja w najbliższych dniach ulegnie poprawie.

Fot. Szymon Fiałkowski

Na 16 maja związki zawodowe funkcjonujące w spółce Polregio zapowiedziały strajk generalny. Jego ogłoszenie oznaczałoby całkowity paraliż regionalnych przewozów kolejowych. Paraliż, z którym częściowo pasażerowie – także w naszym województwie – muszą mierzyć się już od kilku dni.

Zapowiedź strajku należy traktować jako formę ultimatum i terminu granicznego dla ewentualnego porozumienia z władzami spółki czy też – jej właścicielami, czyli Agencją Rozwoju Przemysłu oraz marszałkami województw. Ostatnia tura rozmów, która miała miejsce jeszcze przed Wielkanocą, nie przyniosła rezultatów. Przypomnijmy, że pracownicy od kilku miesięcy domagają się podwyżek. Chodzi o 700 złotych brutto z wyrównaniem od 1 grudnia. – Jesteśmy największym przewoźnikiem w kraju, a zarabiamy najmniej – przekonuje w rozmowie z nami Grzegorz Młotkowski, przewodniczący Międzyzakładowego Związku Zawodowego Maszynistów w Toruniu.

Jakie wynagrodzenia w Polregio?

Jak wygląda sytuacja płacowa w spółce? Jak tłumaczy nam jeden z pracowników proszący o anonimowość, wiele osób zarabia kwoty bliskie najniższej krajowej. – To kwoty rzędu 3,1-3,3 tysiąca złotych brutto. A są i tacy, którzy pułap minimalnej pensji osiągają tylko dzięki rozmaitym dodatkom – wskazuje. Potwierdza to także Młotkowski. – U innych przewoźników niemal z miejsca maszynista może liczyć na wynagrodzenie o 1-1,5 tysiąca złotych wyższe. Nic więc dziwnego, że gdy tylko pojawia się okazja, ludzie zmieniają pracodawcę. Rynek maszynistów jest rynkiem zamkniętym. Ja tutaj będę pracował do emerytury, mam 42 lata stażu. Ale młodsi mają rodziny na utrzymaniu, kredyty… – wylicza.

Drugim kluczowym problemem – obok płacowego – są braki kadrowe. Patrząc na najnowszą historię Polregio (dawniej Przewozów Regionalnych) może wydawać się to paradoksem. Przypomnijmy, że w 2015 roku spółka wymagała natychmiastowego ratunku i dokapitalizowania. To właśnie wtedy większość udziałów objęła wspomniana już spółka skarbu państwa – Agencja Rozwoju Przemysłu. Wpompowała w firmę 770 milionów złotych. Ale wiązało się to z koniecznością restrukturyzacji. Załoga licząca w skali kraju 8000 pracowników zmniejszyła się (dane z 2018 roku) o ponad 1200 osób. To w połączeniu z planowanym utrzymaniem pracy przewozowej wskazywano jako dowód, że zatrudnienie w spółce było zbyt duże, a przewoźnikowi potrzebny był reset.

Tyle że – jak twierdzi Grzegorz Młotkowski – nadmiar zatrudnionych nie dotyczył chociażby maszynistów. A obecnie ich braki rzutują na sytuację przewozową w regionach. Także kujawsko-pomorskim, gdzie tylko w czwartek na tory nie wyjechało blisko 50 pociągów. Związane jest to zarówno z licznymi zwolnieniami lekarskimi, ale także odmową pracy w ramach nadgodzin. Nic nie wskazuje też, aby sytuacja (zwana przez samo Polregio eufemistycznie „zakłóceniami”) w najbliższych dniach miała się poprawić. – Nasze działania nie są wymierzone przeciwko pasażerom, bo to nasi klienci. Ale ludzie są przemęczeni. A trzeba pamiętać, że wymagania dla maszynistów są dzisiaj porównywalne jak dla pilotów samolotów – tłumaczy nam Młotkowski.

Sprawą spółki zajmie się sejmowa Komisja Infrastruktury

Czy istnieje szansa na wyjście z impasu czy też w połowie maja regionalne pociągi faktycznie staną na dobre? Przed świętami Leszek Miętek, prezydent Związku Zawodowego Maszynistów Kolejowych w Polsce, zapowiadał zainteresowanie sytuacją w Polregio posłów. Pismo w tej sprawie rzeczywiście trafiło do przewodniczącego Komisji Infrastruktury – bydgoskiego posła Koalicji Obywatelskiej Pawła Olszewskiego. – W przyszłą środę, 27 kwietnia komisja zajmie się tematem kondycji spółki – potwierdza MetropoliaBydgoska.PL Olszewski.

Podwyżki o 700 złotych brutto oznaczają 124 miliony złotych dodatkowych kosztów dla Polregio. Zdaniem marszałka Piotra Całbeckiego, odpowiedzialność za tę sytuację powinna wziąć na siebie Agencja Rozwoju Przemysłu. Kilka dni temu zapowiedział zwołanie dodatkowej sesji konwentu marszałków, któremu przewodniczy obecnie województwo świętokrzyskie. Ma być na nim przyjęty apel do ARP o reakcję na postulaty związkowców.

Pociągi na bocznicach, pasażerowie na lodzie. Związkowcy z Polregio zapowiadają strajk generalny

Zobacz również:

Most Fordoński do remontu czy rozbudowy? Co z tramwajem Bydgoszcz - Toruń?

Od tygodnia nie doczekaliśmy się na odpowiedzi administracji marszałka dotyczące aktualnej sytuacji przewozowej i jej monitoringu. A wiadomo przecież, że dla większości odwołanych pociągów Polregio nie zapewniło komunikacji zastępczej. Podróżni zostali więc pozostawieni sami sobie. I niechybnie ci, którzy mają także możliwość, przesiądą się do samochodów. Co z pozostałymi – to pytanie także nadal bez odpowiedzi.

Stan kolei w Kujawsko-Pomorskiem od dawna trzeba uznać za alarmujący. I to na wielu polach, także tych niezwiązanych z pogotowiem strajkowym. Mowa chociażby o unieważnionym przetargu na obsługę połączeń kolejowych w kolejnych latach czy prowadzonych rokrocznie w ostatniej chwili negocjacjach z przewoźnikami. – Brakuje myślenia strategicznego o przewozach. Zajmujemy się tym od przypadku do przypadku. A w związku z tym, że za niespełna półtora roku są wybory, wątpliwe, że ktokolwiek podejmie się tego kompleksowego rozwiązania tematu – komentuje radny wojewódzki Roman Jasiakiewicz.

Jasiakiewicz nie widzi również nadziei na poprawę sytuacji z pociągami w powołaniu samorządowej spółki kolejowej na wzór Kolei Śląskich czy Kolei Dolnośląskich. – Byłem przeciwny tej inicjatywie. Stoję na stanowisku, że sukcesywnie zrzucano odpowiedzialność za przewozy na samorząd województwa. A tym sektorem transportu powinno zajmować się państwo – precyzuje. Przypomnijmy, że zgodę na utworzenie takiej spółki radni sejmiku wydali w marcu ubiegłego roku. Od tego czasu w tej sprawie nic nowego się jednak nie wydarzyło.