Co nam powie Sąd Najwyższy w sprawie kredytów „frankowych”? Część 1 [RADCA W PIĄTEK]

Już 25 marca br. zajmie się Sąd Najwyższy odpowie na sześć pytań dotyczących kredytów powiązanych z frankiem szwajcarskim. Pokuszę się o udzielenie odpowiedzi na poszczególne pytania.

Dzisiaj przeanalizujemy pytanie 1, które brzmi: Czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów?

Istotne przy tym jest brzmienie art. 385[1] kodeksu cywilnego, który stanowi, że postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. § 2 tego przepisu mówi o tym, że jeżeli postanowienie umowy nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie.

Z przykładowej umowy jednego z banków przedstawiam te klauzule, które uważamy za abuzywne:

1. „Kredyt jest indeksowany do CHF, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem CHF według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. Po uruchomieniu kredytu lub pierwszej transzy kredytu wypłaconego w transzach Bank wysyła do Kredytobiorcy pismo, informujące o wysokości pierwszej raty kredytu, kwocie kredytu w CHF oraz jego równowartości w PLN zgodnie z kursem kupna CHF według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) w dniu uruchomienia kredytu, transzy, przy czym zmiany kursów walut w trakcie okresu kredytowania mają wpływ na wysokość kwoty zaciągniętego kredytu oraz raty kapitałowo odsetkowej.”

2. „Kredytobiorca zobowiązuje się spłacić kwotę kredytu CHF ustaloną zgodnie z § 2 w złotych polskich, z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty kredytu, zgodnie z Tabelą Kursów Walut Obcych Banku (…) S.A.”

Po stwierdzeniu przez Sąd, że jest to klauzula abuzywna, należy uznać, że nie wiąże ona kredytobiorcy. I do tego nie wiąże go od momentu zawarcia umowy, czyli tak jakby jej wcale w tej umowie nie było. Brzmienie przepisu jest jednoznaczne – klauzula nie wiąże konsumenta. Nie wskazuje się tutaj, że powinna ona podlegać jakimkolwiek modyfikacjom.

W związku z powyższym, w umowie nie ma już przeliczania między PLN a CHF i na odwrót. Nie ma więc żadnej potrzeby, aby uznać, że możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów. Z tego względu, na pytanie pierwsze odpowiedź powinna być negatywna.

W razie pytań czy też wątpliwości napisz do mnie maila na adres: prawnik@metropoliabydgoska.pl

Przemysław Piątek
radca prawny

tel.: 792-262-264
www.radcapiatek.pl
https://www.facebook.com/radcapiatek/

• About
• Latest Posts

Przemysław Piątek

Od lipca 2016 roku prowadzi kancelarię, której główna działalność skupia się na sprawach bankowych, rodzinnych oraz innej tematyki z szeroko pojętego prawa cywilnego.

Latest posts by Przemysław Piątek (see all)

• Komentarz do uchwały Sądu Najwyższego III CZP 40/22 [RADCA w PIĄTEK] - 29 kwietnia 2022
• Ustalenie nieważności, stwierdzenie nieważności i inne wyroki frankowe [RADCA w PIĄTEK] - 22 kwietnia 2022
• Zabezpieczenie roszczenia na czas trwania sprawy frankowej – nowe uwagi [RADCA w PIĄTEK] - 15 kwietnia 2022